Perhentians en Taman Negara

Selamat hari familie en vrienden,

Een van onze doelen deze reis waren de Perhentians in de Zuid Chinese zee in het noord-oosten van Maleisië. Het heeft ons heel wat energie gekost en het is een hele onderneming en uitdaging geworden om heen en terug te komen. Maar daarover later, het is gelukt en het was zeer de moeite waard.

Te beginnen op woensdag 3 april, we staan om 5.15 uur op want we worden om 6.00 uur al opgehaald door de taxi om ons naar de busterminal in Sungai Nibong te brengen. Chauffeur heeft zijn auto voor de gelegenheid voorzien van een lekker geurtje en een kleurig kleedje op de achterbank gelegd 😜 De rit die 2 uur zou duren is in een half uurtje gepiept en we staan om 6.30 uur al bij de busterminal, waar we om 8.30 uur kunnen inchecken. Hoezo trafficjam? Tot 7.30 uur is het rustig en doden we de tijd met een puzzeltje en een boekje. Na het inchecken kunnen we naar de perrons waar de bussen vertrekken en om 9.00 uur exact vertrekt de luxe bus van Ekspres voor de lange rit naar Kuala Besut. Brede mooi gestoffeerde stoelen, veel beenruimte, grote ramen en Aziatisch gedrapeerde gordijntjes. Het wordt een lange rit van uiteindelijk 10 uur met één stop onderweg voor een plaspauze, want het is Ramadan dus alle eet- en drinkgelegenheden onderweg zijn gesloten. We hadden hier al een beetje op gerekend dus de dag ervoor voldoende proviand ingeslagen voor onderweg, maar zo af en toe de benen strekken is eigenlijk ook wel lekker. Wij zijn de enige toeristen in de bus en de rest slaapt de hele rit 🤣😂 ….Wel een prachtige tocht door de bergen, het regenwoud en de afgelegen kampungs. Op sommige onofficiële plekken stopt de chauffeur om passagiers in of uit te laten stappen en uiteindelijk zijn we om 18.30 uur op plaats van bestemming.

Eenmaal in Kuala Besut nemen we vanaf de busterminal een taxi naar hotel Ain waar we voor 1 nacht een kamer geboekt hebben. Klein hotel met budgetkamers waar we eigenlijk rond 16.00 uur aan zouden komen. Veel te laat dus en receptie is gesloten. Wel zit er een bewaker die voor ons de eigenaar van het hotel belt en Henny zijn telefoon geeft als hij contact heeft met eigenaar Saiful.
Ja, hij had op ons gewacht maar het duurde zo lang en hij wilde gaan rusten. Op aanwijzingen van Saiful door de telefoon gaan we naar de eerste verdieping: kamer 4, de deur is open, sleutel en handdoeken liggen op het keurig opgemaakte bed, remotes voor airco en tv op het nachtkastje en ook de badkamer ziet er keurig uit. We bedanken Saiful geven de beveiliger zijn telefoon terug en gaan op zoek naar een plek waar we wat kunnen eten.

Het noorden en oosten van Maleisië is streng islamitisch dus de Ramadan wordt hier stevig nageleefd, ook horen we een paar keer per dag de gebeden vanuit de moskeeën. Dit betekent dus ook dat er in Kuala  slechts één restaurant open is of supermarkt 7-Eleven om iets te eten te bemachtigen en met een fruitsapje, frisdrank of water want een biertje is al helemaal uit de boze. 
In het restaurant bestellen we een nasi Malay met wat kip, een flink glas fruitsap en dan slapen. Door deze enerverende dag vallen we om 21.00 uur al in slaap op het monotone geprevel van de imam 😉

Donderdag 4 april eerst op zoek naar een plek om te ontbijten. Er is een niet zo fris Chinees restaurant open waar je rijst met garnalen kunt bestellen en een kop koffie kunt drinken. We gaan toch liever naar de 7-Eleven voor een voorverpakt broodje en een flesje water.

Hier in Kuala Besut moeten we ook een kaartje voor de Jetty naar het eiland kopen en informeren naar de mogelijkheden hoe we in Taman Negara kunnen komen. Als het enigszins kan ook ter plekke regelen want op de Perhentians is zeer beperkt internet. Eerst een reisbureautje waar we niet veel wijzer worden omdat 2 van de 3 meisjes achter de balie alleen Maleis spreken, 1 zeer weinig Engels en zij moet bovendien voor elke vraag haar baas bellen. Hier hebben we geen vertrouwen in dus we gaan naar de volgende in de straat. Reisbureau Aina, vriendelijke dames die allemaal uitstekend Engels spreken, meteen handelen en met goede adviezen komen. Zodra wij ons volgende hotel in Taman Negara geboekt hebben kunnen zij vervoer voor ons regelen. Elke dag om 9.30 uur vertrekt er een minivan die kant op, behalve van 8 tot 12 april want dan rijden ze niet vanwege Hari Raya (suikerfeest). Zaak dus dat we uiterlijk de 7e naar Taman Negara vertrekken. Op de hotelkamer gaan we Hotel Mutiara Taman Negara boeken en vervolgens uitchecken. Wederom niemand bij de receptie, wij waren waarschijnlijk de enige gasten en volgens instructie mag de sleutel in de brievenbus. Vertrouwen in de medemens is groot hier.

Tickets voor de jetty hebben we ook bij Aina geboekt en volgens afspraak melden we ons om 10.45 uur bij het reisbureautje voor de boot van 11.00 uur. Laten meteen 2 plaatsen in het busje  voor de 7e regelen en kunnen we met een gerust hart naar Perhentian. Onze bagage wordt met een wagentje naar de pier gebracht en wij moeten ons eerst melden bij de pier en een tax betalen om het eiland op te mogen, vervolgens bij het volgende loket een tax voor toegang tot het Marine Park, ook hier half geld als je boven de 60 bent 😉 Het gaat allemaal niet om wereldschokkende bedragen, maar toch leuk. Voor elk kaartje is er ook een controlepost met 2 man personeel en dan de boot op. Ongeveer 3 kwartier varen en dan worden wij bij Tuna Beach op Perhentian Besar afgeleverd, vanaf de boot al adembenemend  mooi, spierwit strand, zee en lucht in allerlei tinten blauw, werkelijk een plaatje. Op de pier staat iemand van Suhaila Palace klaar om onze bagage aan te pakken en over loopplanken naar het hotel te brengen. Hele vriendelijke ontvangst met een stukje bananencake en twee flesjes water. Na de verplichte incheck-handelingen mogen we naar onze mooie grote kamer waar onze  bagage ondertussen al binnen staat.

We gaan de omgeving een beetje verkennen, lopen langs het strand en komen tot de conclusie dat alles op het eiland zich langs en via de zee afspeelt er lopen geen begaanbare paden het achterland in. Tuna Beach waar wij komende dagen verblijven heeft een prachtig strand waar 4 hotels zijn met 2 grotere restaurants voor diner en 2 kleintjes voor alleen ontbijt of lunch op het strand. Wil je iets anders dan varen er taxiboten voor een paar Ringitt overal naartoe. Ons hotel is zeer behulpzaam met informatie over de omgeving en heeft een eigen taxiservice. Snorkelsets zijn te huur maar voor de hotelgasten gratis en als we ons naar het stille Turtle Beach laten brengen krijgt “papa” het advies voldoende water mee te nemen en worden er een paar stukjes bananencake toegestopt want er is bij Turtle Beach niks te koop. 

Het is 3 dagen genieten op het eiland, snorkelen vanaf het strand, prachtig gekleurde vissen, schitterend koraal, kraakhelder water en mooie stranden. Johan is helemaal in zijn element, Henny is niet zo’n snorkelaar maar geniet van het heerlijke zeewater, de visjes dichtbij en met een boekje onder een kokospalm ook helemaal gelukkig. Zondag nemen we afscheid van Perhentian, eerst nog een ontbijtje, dan met het voltallige personeel op de foto voor het prikbord in het restaurant en een sleutelhanger met schildpad als aandenken aan Suhaila.

Bagage wordt voor ons naar de boot gebracht die als eerste die dag om 8.00 uur vertrekt naar Kuala Besut waar we om 9.30 uur moeten zijn voor het transport naar Taman Negara. Mooie speedboot waarmee we onderweg nog meer passagiers oppikken bij Perhentian Kecil. Gas erop en dan, midden op zee, valt één van de twee motoren uit. Wat de bootsman ook probeert, er gebeurt helemaal niks. Sommige passagiers raken al in paniek want iedereen moet een bus halen in Kuala Besut, een enkeling zelfs al om 9.00 uur en de overtocht duurt normaal gesproken drie kwartier. Er wordt contact gezocht met een andere boot en op open zee moeten we met z’n tienen inclusief bagage overstappen op een andere boot. Heel spannend, past allemaal net, beetje inschikken en met vereende krachten lukt het in de andere boot te komen, zijn we op tijd bij de pier en ruim op tijd voor de minivan.

Samen met nog 8 andere bootpassagiers begint onze reis naar Taman Negara, onderweg een stop bij de ATM want die is niet in Kuala Tahan (het dorp waar het nationaal park ligt) en je kunt daar in de restaurantjes en winkeltjes alleen cash betalen. Na een uurtje of vier rijden zet de chauffeur de bus aan de kant op een parkeerplaats en gebaart ons ondertussen druk telefonerend dat we uit moeten stappen. Hij heeft het over “changing” maar verder is er geen touw aan vast te knopen en de goede man spreekt alleen Maleis. Na een minuut of tien komt er een busje van hetzelfde bedrijf aan rijden dat volgens de passagiers vanochtend uit Cameron Highlands vertrokken is en zij zijn onderweg naar Kuala Besut. Onze chauffeur rijdt met dat busje terug naar Kuala Besut en wij krijgen de andere chauffeur, “changing” wordt nu duidelijk.

Het is dan nog ruim 3 uur rijden naar de eindbestemming met een tussenstop in Jerantut waar we een heuse briefing in een tour&travel kantoortje krijgen. We moeten onze paspoortgegevens invullen, aangeven hoe lang en waar we in Taman Negara verblijven en krijgen een plattegrond plus allerlei informatie over de toegang, licentie voor gebruik camera’s, informatie over vervoer naar Kuala Lumpur dat verzorgd kan worden en uiteraard de excursies die je bij hen kunt boeken. Al met al duurt het een tijdje voordat iedereen aan de beurt geweest is en we verder kunnen. Uiteindelijk  komen we rond 18.00 uur aan op het busstation van Kuala Tahan. Zonder iets te zeggen maakt de chauffeur het bagageruim open pakt iedereen zijn koffer of rugzak en gaat op zoek naar zijn hotel. Het dorp is niet zo groot en gelukkig hebben we een plattegrond gekregen 😉 Wij lopen de steile weg naar beneden waar we de rivier Tembeling over moeten steken naar hotel Mutiara. Kleine bootjes varen je voor 1 Ringitt p.p. naar de overkant en daar staan de jongens van het hotel klaar om je bagage aan te nemen die met een soort treintje naar boven gebracht wordt. Wij moeten met de trap naar boven (85 treden volgens Johan) en melden ons bij de receptie voor ons verblijf van de komende 5 nachten in de jungle. Het was weer een enerverende reisdag. 

Geweldige plek hier, fijne bungalow, goede verzorging en alle wandelpaden binnen bereik vanuit onze bungalow. De een wat moeilijker dan de ander veel omhoog en omlaag, zitten kuitenbijtertjes bij, maar allemaal schitterend en door een prachtig regenwoud. Metershoge oude bomen, prachtige vogels, vlinders en insecten. Op 5 minuten lopen is een kijkhut van twee etages waar we elke dag wel even gaan kijken en naast de ook hier vliegende draakjes zelfs voor het eerst van ons leven een vliegende kat hebben gezien. Heel bijzonder.

Woensdag 10 april: Einde Ramadan: Hari Raya noemen ze dat hier in Maleisië. ‘s Ochtends bij het ontbijt is het voltallige personeel traditioneel gekleed, de vrouwen dragen prachtige jurken (baju kuring) en mooi bewerkte hoofddoeken, de mannen baju melayu met een sampin (korte sarong) en op hun hoofd een songkok. Iedereen ziet er schitterend uit. Een deel van het personeel gaat op de foto en wij worden gevraagd erbij te komen staan. Met onze korte broeken en vakantieshirts blijven we maar een beetje in de achterhoede 😂🤣 De hele dag door zie je feestelijk geklede mensen door het park lopen en aan de overkant van de rivier zijn de drijvende restaurantjes en winkeltjes sinds woensdag al gesloten of er is een besloten familiefeest. Hele families vieren Hari Raya zoeken elkaar prachtig gekleed, veelal in dezelfde kleur, op en er wordt elke avond vuurwerk afgestoken.Vrijdag en zaterdag is één drijvend restaurantje open waar we kunnen gaan lunchen, erg lekker en een welkome afwisseling naast het luxe ontbijt en dinerbuffet in het hotel.

We hebben het erg naar onze zin in Taman Negara, dat beschouwd wordt als het oudste regenwoud  ter wereld en dat ook nog in de oorspronkelijke staat verkeerd. Fijne bungalow, elke dag een nieuwe ontdekking in de tuin of op een van de wandelingen, genieten van de rust, de oerwoudgeluiden en schoonheid van de jungle. We besluiten woensdag dan ook te vragen of we twee dagen bij kunnen boeken. Geen enkel probleem, kunnen tot zondag in dezelfde bungalow blijven en dan vertrekken we voor het laatste stukje van onze reis naar Kuala Lumpur.

Salam en tot het volgende en waarschijnlijk laatste verslag van onze reis.

Johan en Henny