Puerto Viejo de Talamanca, Puerto Viejo de Sarapliqui, La Guacima en weer naar huis.

Hola todos,

Dit wordt ons laatste verhaal van deze reis. Morgenmiddag vliegen we met een tussenlanding in Panama weer terug naar Nederland. Maar eerst even de afgelopen 10 dagen bijpraten.

Zondag 13 februari vertrekken we met de bus vanuit Cahuita naar Puerto Viejo de Talamanca. De afstand is maar 15 km, maar met de “kippenbus” duurt het toch nog bijna 45 minuten voor je er bent. Vanaf de bushalte naar het hotel dat we gereserveerd hebben is het 10 minuten lopen en we zijn natuurlijk te vroeg om in te checken. Bagage bij de receptie en dan eerst naar het dorp om opnieuw te verkennen, kijken wat veranderd is en meteen maar uitgebreid lunchen. Hotel Casa Verde waar we altijd zo graag kwamen is helaas gesloten, ziet er ook niet naar uit dat ze snel weer open gaan. Op de weg naar de kust pakt Johan me opeens bij mijn arm omdat ik bijna op een vinesnake ga staan die over de warme weg kruipt. Niet gevaarlijk maar tegen mijn gewicht is hij niet bestand.

Verder niet zo heel veel veranderd, nog steeds onverharde wegen met veel gaten, putdeksels die ontbreken, smalle bruggetjes waar voetgangers, maar ook al het andere verkeer overheen moet en in de verharde hoofdstraat is het asfalt compleet kapotgereden door het zware verkeer. Er is immers maar één weg van Limon naar Manzanillo en die gaat door Puerto Viejo. Al met al heeft het ook wel iets en na een paar weken Caraïben weten we dat dit nu eenmaal het leven is hier. 

In de loop van de middag gaan we naar ons hotel en worden al van veraf verwelkomd door de eigenaresse van het hotel. Grote donkere Caraïbische vrouw met zoals de meesten hier een Jamaicaans/CostaRicaans taaltje, doorspekt met Engelse woorden, hard getaald en een schaterende lach. Onze kamer wordt gewezen en we krijgen meteen een bord met 4 bananen en 2 waterappels uit eigen tuin. Kamer is niet groot, maar ongelooflijk schoon, goed bed, een kitchenette en we mogen gebruik maken van de gezamenlijke keuken. Nadeel is dat het woonhuis boven onze kamer is en de tv en muziek de hele dag aanstaan of er nu iemand is of niet 😉 Er was weinig keus in Puerto Viejo deze periode dus we doen het er maar mee.

Als we ‘s avonds wat gaan eten in het dorp dreigt het te gaan regenen dus poncho’s meenemen. Gelukkig maar want als de tropische bui losbarst is er geen houden meer aan. Het regent de hele nacht en een deel van de maandagochtend, Als het even droog is gaan we gewapend met poncho toch maar even een stuk lopen want met dit weer komen de gifkikkertjes natuurlijk tevoorschijn. En ja hoor we hebben geluk, prachtige exemplaren zien we door de struiken en de modder springen. Na een uitgebreide lunch in het dorp begint het weer te gieten en besluiten we bij de supermarkt wat eten mee te nemen voor vanavond want het ziet er niet naar uit dat het vandaag nog droog wordt. 

Het is onze eerste regendag van de reis dus we mogen niet klagen, maar wat gaat dit snel vervelen. Ondanks het lekkere fruit en “the porridge” die onze gastvrouw komt brengen.

Na regen komt zonneschijn en dinsdag is een prachtige dag, al vroeg gaan we op pad om naar Playa Cocles te lopen. Mooie route te beginnen bij Salsa Brava de surf-hotspot van Puerto Viejo en verder door een stukje jungle tussen de zee en de hoofdweg. Even genieten van de kunsten van de surfers en meteen zijn ook al de eerste anolissen (bijzondere hagedisjes) en de dendrobatessen (groen-zwarte kikkertjes) te zien, we verbazen ons over het grote aantal dat we zien, mannen, vrouwtjes en heel veel jonge exemplaren. Over de eerste paar honderd meter doen we al bijna een uur en dan hebben we het nog niet eens over het aantal luiaards en brulapen dat zich hier ophoudt. Op één plek blijven we wat langer staan want daar komt een luiaard langzaam maar zeker naar beneden gekropen. Duurt even maar is een prachtig gezicht en nu we toch hier zijn nemen we de tijd ervoor 😉 Uiteindelijk zijn we tegen de middag aan het van het pad dat eindigt op het strand. Tijd voor de lunch en dat doen we in een restaurantje dat met pallets om een boom heen gebouwd is. De boom was eerst en in dit land met eco-toerisme wordt weinig gekapt en al helemaal niet aan het strand. Alle vertier is een paar meter landinwaarts of langs de weg. De weg terug is weer net zo prachtig als heen en zo zij we zomaar weer een dag verder.

Woensdag, de verjaardag van Michiel dus eerst even facetimen om te feliciteren en het laatste nieuws uit NL bespreken. Er komen meer versoepelingen, Carnaval gaat door en “In de buurt Den Bosch” heeft een foto van Henny met Alberto van 2 jaar geleden geplaatst, we worden verwacht dus haha. Costa Rica is in een week tijd van “oranje” hoogrisicoland naar ”rood” zeer hoogrisicoland nu in een keer “geel” risicoland geworden. Schiet mij maar lek 🤨 

Laatste dag Puerto Viejo ook dus we lopen nog een stuk naar Playa Negra, het is heel warm en vochtig en door de regen van de afgelopen dagen staan er veel grote plassen op de paden. Goed uitkijken waar je loopt en ondertussen opletten of er nog reptielen of vogels te zien zijn. ‘s Avonds nog een heerlijke ”Rice and beans”  Caribeña en dan nemen we afscheid van Puerto Viejo.

Donderdag wordt een lange reisdag, om 8.00 uur staan we bij de Parada Autobuses om de bus naar Limon te nemen. De “kippenbus” die van Manzanillo moet komen en een half uur later vertrekt dan de afgesproken tijd, met heel veel stops onderweg komen we uiteindelijk om 10.30 uur in Limon aan bij de terminal van Mepe. Ruim op tijd voor de bus naar Guapiles die om 11.00 uur vertrekt vanaf de terminal Caribeño, twee blokken verder dus dat is te doen. En ja heel fijn, de bus van 11.00 is de “rapido”. Blijdschap is echter van korte duur, van Limon tot aan de afslag naar Sarapiqui is men bezig de tweebaansweg te verbreden naar vierbaans met het nodige oponthoud, de “rapido” kan ook niet sneller dan 30 km per uur dus we komen pas om 13.30 uur aan in Guapiles. De bus naar Sarapiqui vertrekt om 14.20 uur dus tijd om even te lunchen. Laatste stukje met de kippenbus gaat sneller dan de “rapido”, taxiritje van de busterminal naar Ara Ambigua en om 15.45 uur melden we ons bij de receptie.

We hebben voor vier nachten nog een keer gereserveerd bij dit voor ons geweldige hotel, dezelfde kamer als 3 weken geleden, terras met prachtig uitzicht en allerlei dieren die gewoon aan komen lopen of vliegen, prachtige tuin met 2 zwembaden, kikkertuin, vijver met kaaiman, een eigen stukje jungle tegen de berg op, fantastisch restaurant en op loopafstand van het dorp.

Vrijdag beginnen we rustig aan, na zo’n lange reisdag hebben we niet veel zin om ver te gaan lopen. Hoeft ook niet want de toekans, spechten, perroquets, squirrel cuckoo, leguanen en basilisken komen gewoon naar ons toe in ons eigen tuintje voor de deur. ‘s Middags toch even een stukje naar de vijver met de jonge kaaimannen en schildpadden en bij schemer de roodoogkikkers opzoeken. 

Zaterdag lopen we naar het dorp om een lekkere cappuccino te drinken bij de bakker en naar het haventje te lopen waar de rondvaartboten over de Rio Sarapiqui vertrekken. Bij de bakker worden we aangesproken door een mijnheer die natuurlijk wil weten waar we vandaan komen, waarom wij in NL op houten schoenen lopen en of het gevaarlijk is om onder zeeniveau te wonen. Leuk gesprekje en uiteraard vraagt hij om geld, want hij kan geen brood kopen 😉 Geld geven we nooit, maar als hij zegt wat hij nodig heeft willen we wel een brood voor hem betalen. Ook goed, Henny let even op zijn fiets en samen met Johan gaat hij twee broodjes kopen. Na uitgebreide dank met “mucho bendiciones” en “que Dios te acompañe” nemen we afscheid en hebben we voor € 2 iemand een beetje blij gemaakt.

Zondag onze laatste dag bij Ara Ambigua en we doen het rustig aan, kopje koffie op ons eigen terras met prachtig uitzicht en bezoek van de nodige beestjes, beetje zwemmen, beetje genieten van de zon, nog een stukje door de tuin en ‘s avonds lekker eten in het restaurant. 

Maandag voor vertrek naar San José hebben we een berichtje van Bertus, met welke bus en hoe laat en waar we aankomen, dan komt hij ons ophalen. Fantastisch, scheelt ons de rit van San José naar La Guacima. Met de bus van 9.30 uur van Sarapiqui naar San José en om 11.30 uur pikken Bertus en Felipe ons op bij de Gran Terminal de Caribeño. De rancho is weer voor ons beschikbaar en tot woensdag kunnen we nog even genieten van de zon, het zwembad en de gastvrijheid van de familie Breuker. Lekker bijkletsen over onze reis onder het genot van de heerlijke koffie, lekkere hapjes, een glaasje wijn en uiteraard wordt de kaas gekeurd die we 7 weken geleden gemaakt hebben. Prima gelukt, hij is heerlijk.

Vandaag nog wat formaliteiten voor de terugreis afhandelen, nog wat genieten van de rust en een afscheidsborrel. Morgenochtend om 7.00 uur een antigeentest laten doen bij het laboratorium hier in La Guacima met als het goed is negatief resultaat, en dan hopen we ‘s middags om 14.30 uur te kunnen vertrekken naar Panama met om 18.45 uur de aansluitende vlucht naar Schiphol waar we donderdagochtend om 10.45 uur landen.

Zo terugkijkend op de afgelopen weken hebben we weer heel veel gereisd, gedaan en moois gezien. Het avontuur van het (redelijk) op de bonnefooi reizen is weer prima bevallen en hebben we afgelopen twee jaar wel heel erg gemist. We hebben opnieuw genoten van de prachtige natuur, de gastvrijheid en de relaxte sfeer in Costa Rica. Heel veel foto’s en film gemaakt en de komende tijd zullen we nog nagenieten en de reis opnieuw beleven wanneer we de SD-kaartjes uit gaan lezen 😉 Kortom Pura Vida!

Bedankt voor jullie aandacht en leuke reacties op onze reisverhalen, we hopen nog heel vaak en heel lang te kunnen reizen en schrijven.

Hartelijke groeten en tot ziens in Nederland, ‘s-Hertogenbosch, Oeteldonk of waar dan ook.

Johan en Henny