La Fortuna, Monteverde en Sámara

Buenas dias a todos, 

Inmiddels zijn we weer een week verder en aan de Pacifische kust beland, maar eerst onze reiservaringen van afgelopen dagen. 

Zaterdag 8 januari hebben we een excursie geboekt naar Caño Negro en gaan een boottocht maken over de Rio Frio in de hoop heel veel mooie dieren te zien. 8.15 uur worden we door een busje van Canoa Aventura en een hele enthousiaste gids Carlos opgehaald  om in ruim 2 uur naar Caño Negro te rijden. Mondkapje op en temperatuur meten:” frio como una rana” vrij vertaald “kouwe kikker” 😜 Er gaan nog 5 andere personen mee waaronder een echtpaar uit Cincinnati Ohio met hun zoon en 2 mannen uit London. Zij gaan straks met z’n vijven en Carlos in een raft de rivier op om dieren te spotten, wij kiezen voor de luie versie en laten ons varen op een wat grotere boot met gids Joshua.

Tijdens de rit vraagt Carlos aan iedereen zich even kort voor te stellen en iets specifieks te vertellen over de stad waar je woont, wij dus over de St. Jan, de Dieze en chocolade bollen. Lastig hoor in het Engels maar het lukt aardig, de mannen uit London beginnen voor ze iets over hun stad vertellen, eerst met het aanbieden van verontschuldigingen voor de Brexit, vervolgens de Amerikanen met excuses voor Trump en zijn aanhangers en dat zij zich nog steeds schamen. Oké, wereldproblemen besproken en nu iets gezelligs en interessants: Carlos begint te vertellen over zijn roots, hij is een Costa Ricaan die afstamt van de Maleku indianen, een stam die nog een gemeenschap heeft van +/- 1200 personen met hun eigen taal, eigen rituelen bij geboorte, trouw en rouw en hij leert ons een paar woorden Maleku. Ondertussen vertelt hij met de nodige humor nog van alles over wat we onderweg zien en voor we het weten zijn we in Caño Negro. Eerst koffie en fruit voor we met Joshua naar de boot gaan waar nog twee Amerikaanse echtparen en hun gids op ons wachten.

Het plan is dat de 5 rafters eerst een stukje met ons meevaren naar een punt waar we even aan land gaan om een albino-brulaap te bewonderen, zeer zeldzaam en verstoten door de groep. Inmiddels is er wel een jong geboren helemaal oranje en we hebben geluk. Allemaal van boord en achter Joshua aan naar de boom waar de albino-brulaapfamilie zich uitgebreid door ons laat bewonderen, filmen en fotograferen. Na deze bijzondere ervaring worden de rafters teruggebracht naar het punt waar hun boot klaar ligt en beginnen wij aan onze tocht van 2,5 uur over de Rio Frio. Voor ons misschien wel de vijfde of zesde keer, maar de natuur is nooit hetzelfde en we genieten nog steeds van de kaaimannen, leguanen, basilisken, apen en alle prachtige vogels, bloemen en planten. Grappig detail is dat de kapitein van de boot van bijna alle dieren ook de Nederlandse naam weet en die dan aan ons vertelt. Geleerd door jarenlange ervaring op deze boot met toeristen en hij heeft er zoveel lol in.

Tegen het einde van de tour worden de rafters onderweg opgepikt en met boot en al aan boord gehesen. Eenmaal terug bij het haventje kunnen zij zich opfrissen en staat er een Costa Ricaanse lunch voor ons klaar. Casado: oftewel een bord met daarop rijst, bonen, salade, patacones (platgeslagen, gefrituurde schijven bakbanaan) en in ons geval vandaag kip, maar dat kan ook vis of vlees zijn. Heel smaakvol met een glas vruchtensap en als toetje uiteraard fruit, ananas, papaya en watermeloen. Voor we aan de terugreis beginnen neemt Joshua ons nog even mee naar een “trapiche” een machine waar suikerriet mee geperst wordt en we krijgen een demonstratie van Domingo. Het sap dat wordt verkregen wordt ingedampt en de ruwe suiker in vormen gegoten waardoor men blokken van suiker heeft om te gebruiken in de keuken. Tevens wordt het sap gebruikt om rum van te maken, de echte kleurloze Costa Ricaanse rum Cacique, waarvan de fabricage vanwege veiligheid, helemaal in  handen is van de regering. Op dit moment echter wordt er bijna geen Cacique gestookt omdat de regering de alcohol in de Covid-pandemie wil gebruiken voor ontsmetting. Dit heeft wel tot gevolg dat zo hier en daar weer illegaal gestookt wordt. Wij krijgen een glaasje van deze extra sterke rum om te proeven en daarbij een stukje suikerriet om op te sabbelen. Soort brandewijn met suiker haha. Lekker kopje koffie erbij door Domingo gezet op de traditioneel Costa Ricaanse manier, gewoon kokend water opgieten in een soort sok met versgemalen koffie. Superlekker!

Zondag 9 januari gaan we naar Parque Mistico, via het hotel hebben we geboekt en aangegeven dat we niet het standaardtourtje willen maar wat tijd nodig hebben om alles goed te kunnen bekijken. Geen probleem en Mwolivia “Ully”  de receptioniste maakt een aantekening op de voucher. 8.15 uur worden we keurig bij het hotel opgehaald, weer getemperatuurd, mondkapje op en samen met een van de gidsen van Mistico naar het park gebracht. Onderweg pikken we nog een stel op en voor 9.00 uur zijn we al bij Mistico. Weer temperaturen, handen ontsmetten en tot we door de kaartcontrole zijn mondkapje op.

De parken mogen 50% van de capaciteit toelaten dus het is erg rustig in het park, vinden wij overigens prima en we zien ook hier weer van alles, bijzondere vogels, neusbeertjes, vleermuisjes, de uiterst giftige slang  “eyelash pitviper” en waar we voor gingen, de anolis dactiloa, een hagedis die slechts in een klein stukje van Costa Rica voorkomt en geloof het of niet, op dezelfde boom als in 2017 en 2019 zien we een koppeltje zitten. Bewijst maar weer dat reptielen trouw zijn aan hun territorium zolang er maar genoeg te eten is. De wandeling door het park en over de bruggen is 3,2 km en daar doen wij dus 3 uur over door veel te bekijken, te filmen en te fotograferen. Wat ben ik blij met mijn nieuwe fotocamera, zoveel beter dan mijn vorige, dus dat wordt straks terug in NL nog  dagen genieten bij het selecteren 😜 We kunnen met de shuttle van 13.00 uur terugrijden naar La Fortuna en onderweg moet de chauffeur twee keer vol op de rem voor overstekende leguanen, wanneer we bijna in het dorp zijn parkeert hij de bus plotseling bij een weiland waar een aantal mensen staan. Allemaal uitstappen want er loopt een luiaard door de wei op weg naar een boom en dat wil hij ons toch even laten zien. Geen haast en volop gelegenheid om te fotograferen. Ook dit is Costa Rica, dan maar een kwartiertje later terug.

Maandag 10 januari, precies een week onderweg en wat hebben we al veel gezien. Vandaag reizen we met de jeep-boot-jeep, (lees bus-boot-bus) van La Fortuna over Lago Arenal naar Monteverde. We worden opgehaald bij het hotel, wij zijn de eersten, maar voor we bij El Castillo Arenal zijn hebben we een bus vol inclusief de bagage. De laatste twee passagiers die instappen zijn twee jonge meiden die het niet helemaal begrepen hebben. Flink in de make up en opgedirkt, opgespoten Donald Duck-lippen, nepnagels en twee megakoffers + nog wat losse tassen en uiteraard een vastgegroeide mobiel in de hand 😉 Het lukt de chauffeur toch met wat passen en meten de koffers in het busje te laden. De boten naar Monteverde liggen klaar en het is natuurlijk wel de bedoeling dat je je eigen tas of rugzak naar en op de boot brengt. Lukt bij iedereen, maar je raadt het al, de dames moeten nog even gebruik maken van het toilet en de kapitein wacht niet. Toch wel een beetje benieuwd hoe dit uiteindelijk afgelopen is.

Eenmaal aan de overkant van het meer staan weer een aantal busjes klaar, voor ons is dat nummer 10 en na een korte koffiepauze onderweg komen we rond lunchtijd aan bij hotel Jaguarundi. Hotel dichtbij het centrum van Santa Elena en toch midden in de jungle. Kamer is simpel, maar we hebben een goed bed, mooie schone douche, een veranda met 2 stoelen en dat allemaal in de jungle waar de neusbeertjes langs je kamer komen, de capucijneraapjes bij de loopbrug zitten, de agouti door het bos scharrelt en we de nodige mot-mots zien. 

Dinsdag hebben we een excursie geboekt naar Selvatura in het nevelwoud van Monteverde. We lopen ook daar de route met loopbruggen, het is hier veel meer en hoger begroeid dan bij Mistico en je bent minder zeker van mooi weer. We hebben afgesproken dat we om 8.00 uur opgehaald worden en het is erg nevelig. Eenmaal bij Selvatura weer het Covid-protocol met één verschil dat we hier ook met onze schoenen door de desinfectie moeten. Het regent niet echt maar door de nevel word je toch behoorlijk nat. De kolibrietuin die men hier had is op last van de regering gesloten omdat men de vogels voerde en dat vindt men niet natuurlijk, wij vinden het alleen maar jammer. We hebben ook nog apart een rondleiding door het reptielenhuis geboekt, maar ook dat is niet meer wat het geweest is. Ook jammer, maar het kan niet allemaal meezitten natuurlijk. Een beetje gedesillusioneerd gaan we terug naar het hotel en maken een wandeling door het park daar.

Woensdag slapen we een beetje uit en gaan pas om 8.00 uur aan het ontbijt. Het is stralend weer en vandaag willen we een wandeling maken vogels spotten en Santa Elena weer eens goed te bekijken. Veel veranderd sinds we de laatste keer hier waren, restaurants gesloten en fastfoodketens voor in de plaats gekomen. Hotel Jaguarundi heeft in hun eigen jungle een trail uitgezet die we ‘s middags gaan lopen eentje richting groentekassen en eentje langs de rivier die eindigt bij onze eigen kamer. Tijdens deze wandeling meer gezien dan bij de dure excursie naar Selvatura. 

En dan vandaag afscheid genomen van het frisse deel van Costa Rica, Monteverde is prachtig en heeft veel moois te bieden op het gebied van vogels en bromelia’s, maar wat ons betreft is drie dagen genoeg hier. Vanmorgen zijn we met een shuttle naar Sámara gebracht drie uur verder en in een keer 30 graden, prachtig blauwe lucht en een heerlijk strand. Komt helemaal goed hier.

Het is weer een heel verhaal geworden en we hopen dat jullie een beetje een idee krijgen van  onze belevenissen. We merken wel dat het drukker is met reizen dan voorgaande jaren toen we nog dezelfde dag besloten waar we de volgende dag heen zouden gaan. Hebben nu voorlopig tot eind januari alvast wat hotels vastgelegd waar we in ieder geval graag heen willen. Vanaf februari is de zomervakantie van de Costa Ricanen voorbij misschien dat dat scheelt. Vamos a ver!

Saludos en Pura Vida!

Johan en Henny