Eindelijk weer op reis

Hola familia y amigos,

We zijn nu een paar dagen onderweg en weten ook weer waarom we het reizen zo gemist hebben afgelopen 2 jaar. En om bij het begin te beginnen: zondagmiddag  2 januari zijn we vanaf station ‘s-Hertogenbosch vertrokken naar Schiphol voor een overnachting bij het Airport Ibis hotel. Prima hotel  wanneer je vroeg moet vertrekken. Maandagochtend iets over zessen met de shuttle naar de luchthaven en vanaf 7.45 uur inchecken, extra controles vanwege Covid en de bagage inleveren. 9.15 uur boarden en om 9.50 uur begint onze rechtstreekse vlucht van 11,5 uur naar San José. Met zijn tweeën kunnen we gebruik maken van 3 stoelen, dus we hebben lekker de ruimte. Toch een hele zit en we zijn dan ook blij dat we iets eerder dan gepland landen op Juan Santamaria airport in San José. Ook daar extra controle op de Passe Salud en de douane, maar alles verloopt vlotjes en 15.00 uur Costa Ricaanse tijd lopen we de luchthaven uit waar Bertus en Liz al op ons wachten. Wat een weerzien en van beide kanten gezien te lang geleden om alleen op afstand te groeten en een omhelzing kan wel even toch?

Snel naar La Guacima en daar vallen onze monden zowat open van verbazing, natuurlijk hebben we de foto’s gezien, maar wat is het hotel prachtig geworden. Wij slapen in onze “eigen” rancho die overigens ook verhuurd wordt als standaardkamer. En nadat we onze bagage op de kamer gezet hebben, krijgen we een uitgebreide rondleiding van Bertus, maken kennis met de dames van de schoonmaak (Bertha) en de keuken (Myrna) hernieuwde kennismaking met tuinman Ulisses die er 3 jaar geleden ook al was. We drinken een biertje, koffie en eten bitterballen want die staan op de menukaart en geloof het of niet: ze worden geleverd door een Bosschenaar die in Costa Rica woont. Nog even bijkletsen, het programma voor de komende dagen doornemen en om 20.45 uur gaan we slapen. Onze biologische klok staat dan nog op 3.45 uur de volgende dag.

Dinsdag uiteraard heel vroeg wakker, want die biologische klok moet nog even resetten. Het wordt om 6.00 uur licht en de vogels laten van zich horen. Opstaan maar, douchen, kopje koffie op het balkon, Whatsapp van de familie lezen en genieten. Ontbijtje met een gallo pinto, sapje en koffie en de spullen voor de kaas controleren, vaatjes schoonmaken en we vertrekken samen met Bertus, Alberto en Felipe naar finca Aurora bij de Poas om melk te halen. Hele mooie omgeving daar en een stuk frisser dan in de vallei waar La Guacima ligt, veel vochtiger ook en de bomen zitten vol met bromelia’s en tillandsia’s. Er worden 2 vaatjes met melk gevuld en op weg naar huis maken we een tussenstop bij hacienda Alsacia, de eerste koffieplantage van Starbucks sinds 1970. Tegenwoordig vindt hier alleen nog maar research en development plaats, worden er rondleidingen gegeven en kun je er met een prachtig uitzicht lekker lunchen. 

Woensdag wordt er kaas gemaakt door Johan met hulp van Alberto en toeschouwers Myrna en Arianne. Henny kan om 9.00 uur bij de kapper van Liz in San Antonio de Belen terecht, want de afspraak vlak voor vertrek in NL ging helaas niet door en we hebben nog 7 weken te gaan. Bertus en Liz brengen me op weg voor wat boodschappen naar de thuiskapster en daar kan ik in mijn beste Spaans redelijk uitleggen wat de bedoeling is. Na 2 uur ben ik naar tevredenheid geknipt, gekleurd en gewassen in de “cuarto de pilas” een soort bijkeuken die in elk Costa Ricaans huis aanwezig is en waar meestal de was gedaan wordt. Drogen, geurtje, beetje glans en voor 10.000 colonnes = € 14 ben ik weer toonbaar. ” Papi en mami”  van de kapster brengen me weer keurig met de auto terug naar La Guacima waar de kaasmakers aan de laatste fase bezig zijn. Wei aftappen en de wrongel in de vorm, persen en dan zijn er twee mooie kaasjes. Alberto krijgt instructies voor de komende dagen om te pekelen en te plastificeren want wij vetrekken donderdag naar La Fortuna. We sluiten ons eerste verblijf in La Guacima af met de familie en een lekker stuk vlees op de BBQ en een Chileense wijn want het is hier geen wijnland.

Donderdag 6 februari brengt Bertus ons na het ontbijt naar de busterminal in San José waar de bus naar La Fortuna moet vertrekken. Normaal gesproken gaat hier ook een rechtstreekse bus en zijn er loketten waar je kaartjes kunt kopen. Maar vanwege Covid zijn de loketten niet in gebruik, worden de bussen die vertrekken omgeroepen en koop je een kaartje bij de chauffeur. De mevrouw die omroept en bij de poortjes staat vertelt ons dat de rechtstreekse bus nu 1x per dag om 8.40 uur vertrekt en het is 11.15 uur, helaas dus. Maar er gaat wel een bus naar Ciudad Quesada oftewel San Carlos (lastig die dubbele namen die ze hier gebruiken voor sommige plaatsen) en daar kunnen we dan overstappen op de bus naar La Fortuna. Oké, dan wachten we maar want niemand kan ons vertellen wanneer 😉  Taxichauffeurs proberen ons wijs te maken dat de volgende bus pas vanavond gaat en natuurlijk willen zij ons wel brengen voor een vriendenprijsje, jaja dat weten we wel. Johan blijft bij de bagage en Henny gaat ondertussen kijken of ze ergens een schema met vertrektijden kan ontdekken, maar ook dat is er niet. Dan plotseling om 11.30 uur wordt er omgeroepen en kunnen we door de tourniquets naar het perron en is Henny gelukkig op het nippertje terug. Pfff!! Mooie rit trouwens door de bergen, leuke dorpjes en met prachtige vergezichten naar Ciudad Quesada waar we tegen twee uur aankomen. Terminal hier is overzichtelijker en het personeel een stuk vriendelijker dan in San José, de bus naar La Fortuna zal om 14.30 uur vertrekken dus nog ruimschoots tijd om koffie te drinken en een broodje te eten. Rond 16.00 uur komen we op het eindstation in La Fortuna aan en lopen langs bekende plekken naar hotel Secreto. Een hartelijk welkom, mooie ruime kamer in een klein hotel met een prachtige tuin, fijn zwembad en uitzicht op de vulkaan Arenal. Vanuit het hotel lopen we in 5 minuten naar het centrum waar het bekende kerkje in het park staat en heel veel gezellige restaurantjes zijn.

Vandaag een dagje wennen aan La Fortuna en we gaan na het uitstekende ontbijt met uitzicht op de tuin, die vol met prachtige vogels zit, een flink stuk wandelen. We zien natuurlijk weer van alles en komen de koffiebranderij van Don Juan tegen. Ook hier worden koffietours gedaan. We worden aangesproken door een van de medewerkers, en nee we hoeven geen rondleiding maar kunnen we hier misschien wel koffie drinken? Nou, het café is helaas gesloten, maar als jullie even meelopen. De man neemt ons mee naar een soort van winkel met proeflokaal waar een aantal kannen koffie staan, maakt het licht aan nodigt ons uit om een kopje koffie te drinken en wil daar niets voor hebben. Ontzettend aardig en als we naar buiten lopen stoppen we maar een paar colonnes in de tipbox die daar staat. 

Het reizen voelt weer goed en we blijven jullie komende weken op de hoogte houden.

Saludos en blijf gezond allemaal!

Johan en Henny