Bocas del Toro Panama en einde Caraibische kust Costa Rica

Hola todos,   

Zoals vorige keer geschreven zijn we donderdag 30 maart vanuit Puerto Viejo de Talamanca vertrokken naar Bocas de Toro in Panama. We werden die ochtend om 8.00 uur opgehaald bij ons hotel en met nog 10 anderen door Caribe Shutlle naar de grens met Panama in Sixaola gebracht. Allemaal wat sneller dan met de openbare bus en om 9.00 uur staan we al aan de Costa Ricaanse grens om de uitreistax van $ 8 te betalen en een stempel te halen in ons paspoort. Helaas loopt het daar allemaal wat anders, het computersysteem is buiten werking en er kan niet gecontroleerd worden. Wachten geblazen dus. Wij staan vooraan in de rij onder een overkapping, ondertussen wordt de rij langer en langer en er staan ook heel veel in- en uitreizigers in de hete zon te wachten. Na ruim een uur gewacht te hebben gaat er toch eindelijk iets gebeuren, systeem werkt nog steeds niet dus wordt er nu van elk paspoort met de telefoon een foto gemaakt, die vervolgens doorgestuurd wordt naar het douanekantoor in Limon en zodra zij gecontroleerd hebben en goedkeuring gegeven komt de stempel in je paspoort. Dit gaat natuurlijk niet zo heel snel maar er gebeurt tenminste iets.

Uiteindelijk is het 12.00 uur voordat we met onze bagage over de brug naar Panama kunnen lopen. Naast de oude spoorburg waar we andere jaren over moesten is nu een nieuwe brug van betonplaten aangelegd. Een stuk veiliger, dat wel, wij vinden echter dat deze grensovergang toch een beetje zijn charme verloren heeft. Eenmaal in Panama ook daar langs de douane voor een stempel, kopie van je vliegticket laten zien zodat men zeker weet dat je niet blijft, langs het kantoortje om  $ 4 tax te betalen om het land in te mogen en je horloge verzetten want in Panama is het een uur later dan in Costa Rica. Dit verloopt allemaal vlotjes en het busje van Caribe Shutlle Panama staat al klaar om ons naar de watertaxi in Almirante te brengen. Ook daar ligt de boot al klaar en uiteindelijk staan we om 15.00 uur op Isla Colon in Bocas del Toro.

Even wat eten in een restaurant met WiFi zodat we Helene en Reinier kunnen laten weten dat we gearriveerd zijn. Zij komen ons ophalen en brengen ons naar het huis in Big Creek dat wij van hen mogen gebruiken. Een hartelijk weerzien na drie jaar en voor we het weten stopt Reinier voor een gigantisch huis met de mededeling: "Dit is jullie huis komende week". Wauw, onze monden vallen open, we zijn helemaal verrast. Prachtige woning met zwembad, uitzicht op zee, net opgeleverd, een renovatieproject van hen en wij mogen er als eerste gebruik van maken. Twee etages, 7 slaapkamers, een aantal badkamers, op de eerste etage waar wij  wonen een groot terras, gezellige zithoek, compleet ingerichte keuken, aparte ruimte met  wasmachine en droger. Onze slaapkamer heeft een schuifpui met balkon waar we komende dagen vaak zullen zitten om naar de vogels te kijken. We hebben er geweldig mee geboft en genoten van deze buitenkans.  

De afstanden op Bocas zijn niet zo heel groot, maar om overal wat sneller en gemakkelijker te komen hebben we fietsen gehuurd en deze alle dagen wel zo'n beetje gebruikt. Hetzij te om naar Bocas town te fietsen en van daaruit met de watertaxi naar Bastimentos te varen om kikkers te zoeken,  ergens te gaan snorkelen of om boodschappen te doen. De tocht naar Rock Beach op zaterdag om te snorkelen was wel de zwaarste die we gedaan hebben. Zeven kilometer over een bospad zo af en toe door een watertje, bergje op bergje af en "klunen" door het zand. Beloning is  dan wel een geweldig privestrandje en een mooie snorkelplek.  ( Mooi  plekje om te bedenken dat Johan deze dag, op 1 april, nu dus echt met pensioen is) Onderweg  koffiepauze bij het huis waar Helene en Reinier wonen, ook een heel mooi huis op een heuvel en in zo'n prachtige omgeving. Dachten wij dat we een groot huis van hen tot onze beschikking hebben, dit is gewoon een paleisje en we snappen dat zij hier zo graag zijn. Laat in de middag hebben we ook een bezoekje gebracht aan Mieke en Jan in hun prachtige huis bij ons om de hoek. Zij hebben veel meegemaakt afgelopen 3 jaar en niet allemaal even positief, gelukkig blijven zij wel positief, genieten hier weer voor een half jaar van hun mooie huis op en voelen zich hier prima.

De zondag op Bocas was voor ons een rustige dag met beetje fietsen, beetje zwemmen en 's avonds een wijntje op het terras, boekje lezen en dan beginnen onze stoelen te schudden, denken in eerste instantie nog dat de poten van onze stoelen niet niet helemaal in orde zijn, maar we hebben er allebei last van en de wijn staat te schommelen in onze glazen. Een aardbeving!  We zijn hier totaal verstoken van al het nieuws, maar wanneer Johan de volgende dag wat algebrales geeft aan Alice horen we dat er op het vaste land in Chiriqui een aardbeving geweest is van 5,2 op de schaal van Richter en daar hebben wij dus een staartje van meegekregen. Je weet echt niet wat je overkomt als je dit nog nooit meegemaakt hebt, hier worden ze er echter niet koud of warm van. 

Dinsdagavond gaan we met Helene, Reinier en de kinderen eten bij Plantation Island op Playa Bluff. Super restaurant, mooie locatie, prachtig ingericht en heerlijk eten. Net een beetje anders dan de standaard op Bocas. Na het eten lopen we in het donker nog een stukje over het strand en als Reinier ons naar "huis" rijdt kijken we bij elk stroompje nog even of we toevallig een kaaiman of iets anders zien. Voor ons allemaal geweldig ook als we niets zien!

Woensdag is onze laatste dag op Bocas del Toro en Johan fietst om 7.30 uur naar Diving Pirates in Bocas Town voor een Discovery Duik. Eerst een uurtje theorie met uitleg over de taal onder water, hoe je je luchtholtes moet compenseren en dan voor een proefduik op 4 meter onder water de oefeningen in praktijk brengen en door met de eerste duik. De tweede duik volgde hierna en toen werd er op 12 tot 15 meter onder water gedoken rond een scheepswrak met heel veel vis, mooi koraal, zeekomkommers, anemonen, garnalen en als klap op de vuuurpijl een schooltje inktvissen. Na deze ochtend wel mooi het certificaat behaald met de mogelijkheid om nu binnen  een jaar het open water Pady te halen. Waar ook ter wereld. 

Donderdag drinken we nog even koffie in "ons huis", we hebben een heerlijke en overgetelijke week gehad. Helene brengt ons naar de  watertaxi en we spreken af dat zij ons in Nederland zullen bezoeken als het erin zit komende zomer en dat wij evt. op hun huis  gaan passen in december als zij in Europa zijn. We zullen zien. 

De terugreis van Panama naar Costa Rica verloopt wat soepeler dan de heenreis en we zijn, met tijdsverschil, binnen 2,5 uur terug in Costa Rica. Slapen weer een nachtje bij Casa Verde in Puerto Viejo en gaan de volgende dag met de openbare bus naar Cahuita. Hier logeren we in B&B Buena Suerte een mooie grote kamer nagenoeg in het centrum van Cahuita en op 150 meter van de ingang van het Nationaal Park dat we elke dag bezoeken voor een korte of lange wandeling. De parkwachters herkennen ons inmiddels en attenderen ons op bijzondere dieren die zij die dag gespot hebben en zijn helemaal verrukt als we ze dan ook daadwerkelijk gezien en gefotografeerd hebben. Op een van onze wandelingen in het park raken we aan de praat met een jong Nederlands stel, zij zijn al een tijdje op reis vanuit Mexico naar Zuid Amerika. Gezellig praatje, van het een komt het ander en dan blijkt dat de jongen van origine  uit Empel komt, op het moment dat hij het vertelt krijgen we allemaal kippevel. Dat verzin je toch niet! Hij laat zijn vriendin een foto van ons drieen maken om deze op te sturen naar zijn vader in Empel. Voor de mensen uit Empel: hij heet Van Weert , maar woont al 6 jaar in Utrecht. Zijn pa woont nog wel in Empel. Haha.

Cahuita is overigens niet veel veranderd de afgelopen 3 jaar, nog dezelfde supermarkten, cafe's en restaurants. Ook de weg langs Playa Negra is nog hetzelfde en de moeite waard om een lange wandeling te maken en allerlei flora en fauna te spotten. Omdat het Semana Santa (Goede week) is en iedereen vrij heeft is er een soort van kermis in de hoofdstraat, elke avond muziek en een grote eettent. De lokale bevolking zit echter op een afstandje te luisteren en te kijken. Meer herrie dan publiek.

Vandaag is onze laatste dag in Cahuita en vanochtend hebben we alvast een buskaartje gehaald voor de rit morgenochtend om 7.00 uur naar San Jose. We spreken met de Italiaanse gastheer en -vrouw van onze B&B af dat we morgen geen ontbijt hoeven omdat we al erg vroeg vertrekken. Dat willen ze dus niet en stellen voor dat ze voor ons om 6.30 uur een picknickpakketje klaar zullen hebben want met een lege maag gaan reizen is niet goed   Met de ontbijtjes van de afgelopen dagen in ons achterhoofd twijfelen we niet aan de kwaliteit van het picknickpakketje. Als we ons vanavond opgefrist hebben wordt er op de deur geklopt en heeft Pepe een pizza voor ons gemaakt als afscheidsmaaltje, een heerlijke Italiaanse pizza als dank voor ons verblijf. Het moet niet gekker worden, gratis huizen, gratis pizza. Zo kun je wel drie maanden op reis, of niet?

Het is weer een heel verhaal geworden en we blijven jullie op de hoogte houden van onze belevenissen allemaal hele fijne paasdagen en tot het volgende verslag.

Saludos,

Johan en Henny