Semana Santa, kaas maken en Peninsula Nicoya

Lieve en beste familie, vrienden en collega's,

Na een voorspoedige reis, inclusief picknickontbijtje van onze B&B, zijn we woensdagmiddag 12 april weer aangekomen op onze "thuisbasis" in La Guacima. Appartement was weer voor ons in orde gemaakt om tot de 17e te overnachten. Het was voor ons de eerste keer in al die jaren dat we Semana Santa (bij ons Goede Week) in familiekring meegemaakt hebben. In Costa Rica heeft iedereen de hele week, maar minimaal vanaf woensdag vrij, kinderen hebben vakantie en men is zoveel mogelijk met de hele familie bij elkaar om (vooral) te eten. Wij dus ook deze keer.

Donderdagmiddag zijn we met Bertus, Liz en een aantal familieleden van Liz naar Athenas gereden om daar met z'n allen te gaan lunchen. Heerlijk vis gegeten, Goede Week nietwaar?, en dan komt plotseling een van de zussen tot de ontdekking dat aan de overkant een nicht van hun moeder zou moeten wonen. Na het eten met z'n allen er naartoe en inderdaad de 90-jarige !!! nicht woont er nog steeds met haar 86-jarige zus. Wij voelen ons een beetje ongemakkelijk bij dit bezoek en gaan samen met Bertus en een paar neefjes een ijsje eten in het dorp. Athenas, zou je nooit zo maar naartoe gaan maar een leuk Midden Amerikaans dorp met in centraal park en houten koloniale huizen. Na een uurtje hebben we het wel gezien en lopen weer langs de nichtjes, die zijn nog lang niet uitgekletst en vinden ons wel erg interessant, zeker als blijkt dat we ook nog eens een beetje Spaans spreken. Hierna met z'n allen terug naar La Guacima om met z'n allen koffie te drinken met weer heel veel lekkers erbij.

Vrijdagochtend is de 50 liter melk van finca gebracht en beginnen we om 9.00 uur kaas te maken. Nelson, de zwager die de melk levert van zijn boerderij, komt vandaag om het hele proces mee te maken. Hij vindt het allemaal geweldig en heeft heel veel vragen. Gelukkig is Bertus erbij om te tolken, want bepaalde technische uitdrukkingen bij het kaasmaken en over melkquota en zo gaan ons toch nog  te ver. Wat Nelson maar niet bergijpt en steeds weer herhaalt is dat er van 50 liter melk, maar 5 kg Goudse kaas gemaakt kan worden. 's Middags komen er weer een aantal familieleden om te lunchen. Iedereen heeft wat meegebracht en de tafel staat weer vol. Het kaasproces gaat ondertussen gewoon door en er zijn deze keer veel toeschouwers. 

Eind van de middag wordt er weer met z'n allen koffie gedronken en staat er weer van alles op tafel. Zo viert men hier Viernes Santo (Goede Vrijdag) Wanneer wij vertellen dat in NL voor sommige mensen dit een vrije dag is, en dat er op sommige plaatsen op Goede Vrijdag de kruisweg nog herdacht wordt in de kerken en er om 15.00 uur nog even stil gestaan wordt bij het overlijden van Jezus vindt men dat allemaal prima. Maar de mis doen ze hier wel als er nog tijd over is.  En wij maar denken dat we in een zeer katholiek land zijn Is ook wel zo, maar ze gaan er wat gemakkelijker mee om. 

Sabado Santo oftewel paaszaterdag, is het hoogtepunt van Semana Santa. Afspraak is dat we met een deel van de familie in 3 auto's naar Refugio La Marta in de omgeving van de vulkaan Turialba rijden want daar is het lekker koel, regent het zelfs meestal een beetje. "gatos y perros" oftewel miezer haha.  7.30 uur zullen we vertrekken vanaf het huis van Nelson en Patricia in San Antonio de Belen. Bertus zegt ons al er niet teveel aan vast te houden want we zijn in Costa Rica nietwaar? Uiteindelijk vetrekken we tegen 9.00 uur en rijden via Cartago, el Paraiso en plaatsen als Tuccurique en Pejibaje in ruim 2 uur naar het Refugio. Zeer de moeite waard en we zouden er vanwege het weer natuurlijk zelf nooit naartoe gegaan zijn, maar prachtig. Inderdaad vochtig maar helemaal niet koud. Ter plekke hebben wij samen met Bertus en een nichtje met haar man Gloriana en Edgardo een best wel zware wandeling gemaakt naar een uitkijkpost waar we zicht hadden op de bergketens in de omgeving. Na deze heftige wandeling is er een BBQ en wordt er weer lekker gegeten. De terugweg duurt iets langer want er zijn meer Costa Ricanen die Sabado Santo op pad gaan en er staan ook hier dikke files om San Jose. Eenmaal bij Nelson en Patricia natuurlijk weer koffie drinken en lekker brood en koekjes. 

Pasen zelf wordt niet echt meer gevierd, maar gaat Liz s middags toch nog even naar de kerk. Morgen begint het gewone leven hier weer want tweede paasdag kent men niet, kinderen gaan weer naar school, Bertus krijgt een nieuwe groep waar hij 18 dagen mee op pad gaat en wij vertrekken maandag naar San Jose voor een overnachting.

Dinsdag 18 april vertrekken we om 6.00 uur met de bus naar Puntarenas, daar gaan we om 9.00 uur met de ferry naar Paquera, mooi tochtje over de golf van Nicoya. De bus brengt ons vervolgens tot aan Cobano en daar moeten we overstappen op een wat oudere bus want hier wordt de weg zo slecht dat men daar de moderne bussen niet wil laten rijden. Na een klein uur hobbelen komen we aan in Montezuma, we hebben hier niks gereserveerd, want het laagseizoen is inmiddels begonnen en er is keus genoeg. We hebben natuurlijk wel wat voorwerk gedaan en kloppen aan bij hotel El Tajalin (de krab) van weer een Italiaan die al 26 jaar in Costa Rica woont. De uiterst vriendelijke Antonio laat ons kiezen uit 3 kamers. Leuk hotel met een gezamenlijke keuken en soort van huiskamer in het centrum van Montezuma. We zijn hier 4 nachten gebleven en hebben hier de ons al bekende maar o zo mooie wandelingen door het bos langs het strand gemaakt. Het is heet en erg droog, we zijn een maand later dan andere jaren en je ziet dat de natuur snakt naar water. Woensdagavond heeft het even heel hard geregend, frist even lekker op maar is van korte duur.

Donderdag is het er na al die jaren eindelijk van gekomen om het eerste Nationaal Park van Costa Rica te bezoeken. Cabo Blanco in 1963 opgericht door het Deens/Zweedse koppel Karen Mogensen en Nicholas Wesberg. Zij zijn in 1950 naar Costa Rica gekomen en zijn ook degenen die ervoor gestreden hebben de natuur hier te behouden en de regering te overtuigen om Nationale Parken te openen zodat de prachtige natuur hier behouden blijft. Het is hen gelukt, maar helaas is Nicholas in 1975 door boze boeren op Peninsula Osa vermoord. Karen heeft nog tot 1994 in Montezuma gewoond en hun droom waargemaakt. 

Overigens een prachtig park dat een bezoek meer dan de moeite waard is, het is lastig  bereikbaar en niet druk bezocht, maar wij hebben er 4 uur doorgebracht en een wandeling gemmakt waarbij we ons alleen op de wereld waanden. Geen andere  bezoekers, doodstil en dan zie je zomaar herten, neusberen en coaties je pad kruisen en je hoort en ziet zoveel prachtige vogels. Wat een ervaring! We hebben van Bertus het boek "Birds of Costa Rica" meegekregen en we hebben al heel wat van de lijst aan kunnen kruisen. 

Gisteren hebben we nog een korte wandeling langs de kust gemaakt en rustig aan gedaan want Johan is niet helemaal lekker, beetje  maag- en darmklachten.  

Vandaag  met de shutlle naar Santa Teresa waar we een hotel geboekt hebben voor de komende 5 nachten. Even rustig aan wat Johan betreft, maar dat komt ook allemaal goed. 

Groeten en tot de volgende mail.

Johan en Henny